Eg har lenge tykt at fokuset på BMI var noko møl. Ikkje er det nødvendigvis så veldig representativt for din reelle feittprosent heller. Kroppsbyggarar mellom anna kjem ganske raskt opp i kategorien feit -altså BMI over 30. Det var no eigentleg berre eit søkt døme, men ikkje mindre illustrativt. Sjølv har eg lenge tilhøyrt kategorien overvektig med ein trivsels-BMI på kring 27. Nokre gongar høgare, andre gongar lågare, men det er lenge sidan eg var under 25. Veldig glad i mykje som kan stappast i kjeften eigentleg og har ikkje heilt skjønt vitsen med å la babygullerøter framstillast som snop. Kven er det eigentleg ein lurer - slankehysterikarane?
Så les eg då gladeleg at det er ikkje dei tynne som kjem til å leva lengst, men derimot dei lubbne. Det har nemleg japanske forskarar funne ut. Hah, var det ikkje det eg trudde! Livsnyting er ikkje dumt det heller, men alt skal vel kanskje nytast med måte. Aktivitet har lenge vore vist å vera viktigare enn kor mange kilo du har. Det trøyster eg meg veeeeeeldig med når eg går mine 25 min fram og tilbake frå jobb - 1 times dagleg trening kallar eg det.
Kan ikkje seia anna at min "formfullendte" kropp gler seg over slik forsking....
2 kommentarer:
Interessant at du tror at tjuefem minutter ganger to er en time. Hadde det enda vært tjuetooethalvt kunne jeg forstått det. Kunne ellers tenkt meg og visst litt mer om BMI, så lenge det ikke er frivillig.
Eg tar alltid ein sveip innom byen på veg heim Torkel så då vert det raskt ein time. Så det så, no må ikkje du vera gjerrig på minutta.
Legg inn en kommentar